Przegląd tematu

Autor	Wiadomość
Addrian	Wysłany: Sob 15:31, 23 Gru 2006    Temat postu: 24. Nienasycony głód VON KROLOCK: Znowu noc Bezgwiezdna noc I księżyc znika Pogardza mną w ciemności tylko trwam Nadziei nie ma w niej A cisza krzykiem swym Bezbronny dręczy cień Dzień był złoty Nad polami wiatr Tyle lat minęło Tyle długich lat Leżałem z nią pośród łąk W mojej dłoni czułem jej gorącą dłoń Nie przeczuła Czego pragnę w niej Ja się wciąż łudziłem Że pokonam cień Lecz w ramionach mych Co za przeklęty los Życie uszło z niej Bo kiedy sięgnąć chcę ku życiu To w ramiona chwytam śmierć Lepiej rozbłysnąć raz I spłonąć Niż bez końca palić się Ja chcę wlecieć na wyżyny Lecz niezmiennie spadam w mrok Lepiej aniołem albo i diabłem być A ja to wielkie niespełnienie I pragnienie każe mi żyć Tylko jedna chwila ukojenia I niech się dzieje, co chce Lecz daremna to nadzieja Głód przepastny trawi mnie Stary pastor piękną córkę miał Tyle lat minęło Był gorący maj Na jej białej skórze W blasku świec Jej krwią pisałem wiersz Kiedyś żołnierz młody Ztał u zamku bram Pułk Napoleona odszedł w siną dal Jego cichy ból Zdumiony szept Od wieków dręczą mnie Bo kedy sięgnąć chcę ku życiu To pochłaniam je do cna Chciałbym zrozumieć świat I poznać los A nie znam siebie sam Pragnę być nareszcie wolny Lecz w kajdanach musze tu tkwić Lepiej zbrodniarzem Albo i świętym być A ja to wielkie zakłamanie tak, to ja Unicestwiam tylko to, co kochać bym chciał Śmiertelnicy żywią się nadzieją Więc tak cierpliwie znoszą ból Ja nie zaznam ukojenia Bo przepastny znoszę głód Można mieć wiarę w ludzkość W sławę albo w grosz Wierzyć w sztukę i naukę Czy w miłość wierzyć wciąż Bo ludzie wierzą w bogów I w co tylko chcą I w cuda i w znaki I w piekło i raj I w dobro i grzechy Wierzą w Biblię albo los Lecz prawdziwa moc, co rządzi tu To wieczny głód Odwieczny głód Przeklęty i wyklęty głód Wielki potępiony głód! Śmiertelne dzieci jutra Proroctwo dla was mam Nim nowa epoka rozpocznie się tu Czy wiecie, co zostanie wam? Nienasycony głód... ABRONSIUS: Po nitce do kłębka. Sami zdradzą nam miejsce swojej orgii. ALFRED: Mam nadzieję, że znajdziemy tu Sarę! ABRONSIUS: A ja mam nadzieję, że skupisz się w końcu na naszym zadaniu. 25. Sala balowa VON KROLOCK: Witam bracia I zapraszam na bal Tamten przed rokiem Niegodny był sal Zamkowych... Blady chłopina przyniósł wstyd Karcie dań Jak obiecałem Nagrodę dziś mam Po roku chudym Rok tłusty wam dam Tych, co żyją wiecznie Wypala żądza świeżej krwi Czy kiedykolwiek mamy dość? WAMPIRY: Nie mamy tego nigdy, nigdy dość ! VON KROLOCK: Nowa szyja, nowy łyk I znów więcej chcemy pić Czy kiedykolwiek mamy dość? WAMPIRY: Nie mamy tego nigdy, nigdy dość! Pragnienia krwi nie zaspokoi nic Bo w miarę picia rośnie w nas Na samą myśl pragniemy od początku pić! VON KROLOCK: Dziś zapewnić was mogę Że spodoba się bal Zdobycz mamy za progiem Już weszła pod dach Zaraz odda się tu nam... Jej niewinność niech ozdobi tę noc W oczach ma odbicie gwiazd Uleczy dzisiaj nas I powiadam wam: To ona opromieni nasz bal! Kosztować chcę jej sam... Lecz bez lęku, dla was też prezent mam W labiryncie moich sal Wędrowcy błądzą dwaj Ich daruję wam Bo sami przyzywali swój los Zły los! WAMPIRY: Umarł Bóg Nie potrzebuje go nikt Wszak to przekleństwo by wiecznie móc żyć Okrutne... Zło nas oślepia i fałszywy nasz blask Pogardzić nadzieją Nie wstydzić się kłamstw Kochać nienawiść To być jednym z nas... Ta mała wiecznie chce żyć A wieczność zaczyna się dziś! Wieczność zaczyna się dziś! VON KROLOCK: Na orbicie serc Zamarł już wszelki ruch Wieczność wzięłaś więc z moich rąk! KROLOCK, SARA: Niebo spowił cień Otchłań już czeka o krok SARA: Miałam kiedyś mieć miłość po grób VON KROLOCK: Zamiast tego idziesz na dno SARA: Niebo spowił cień Oddaję się dziś twoim snom... ALFRED: Saro, to ja, uratuję Cię! ABRONSIUS: Ugryzł ją, ale jeszcze nie uśmiercił! ALFRED: Jeszcze nie uśmiercił! ABRONSIUS: Porządna transfuzja i będziesz jak nowo narodzona! ALFRED: Saro, Wenecja, gondole, morze, ty i ja! ABRONSIUS: Na trzy, bierzemy ją między siebie i do bramy! Raz, dwa, trzy! Trzy! Trzy! KROLOCK: Wyssać mi ich!!! Kukol, zabierz to, zabierz to precz! Kukol, Kukol, za nimi! Chcę ich tu mieć!
Mateusz	Wysłany: Sob 15:09, 23 Gru 2006    Temat postu: 22. Myli się pan profesorze! ALFRED: Panie profesorze, stałem z nim przed lustrem, ale widziałem tylko siebie. On nie ma odbicia! ABRONSIUS: Szkoda, że mnie przy tym nie było! ALFRED: Panie profesorze, jest mi zimno, jestem zmęczony i muszę odnaleźć Sarę! ABRONSIUS: Widzisz ten gwiazdozbór, chłopcze? To Orion! Niebo gwiaździste nade mną, logika we mnie! ALFRED: Panie profesorze, czy jesteśmy tu bezpieczni?? ABRONSIUS: Śmiertelnie! VON KROLOCK: Hej tam! Hej, starczył łyk, Profesorze Kropla krwi tyle zmienia w nas Chciał pan wejść w mroczny świat, Profesorze Badacz sam się obiektem stał ABRONSIUS: Nie docenia pan nauki, Von Krolock, skończy pan w formalinie jako ozdoba mojej kolekcji!! Będzie pan żył ze mną na kartach gotyckich romansów! KROLOCK: Skąd ten lęk? Przed czym zmięka nasz Alfred? Jego cel jest tu wśród tych ścian ABRONSIUS: Walczyć chce! VON KROLOCK: I znów błąd, Profesorze! W garści już jego duszę mam! 23. Wieczność WAMPIRY: Wieczność to nic Tylko nuda i tyle Bo nie ma początku A koniec ma gdzieś Bo wciąż dzieje się Tyle samo co zawsze Bez lęku, bez euforii Tylko głupia wieczna Wieczność wciąż! Żaden ból, żaden trud Czasu w bród Tylko cholerna wieczność wciąż! Więc wzniesiemy się Ponad otchłań paniki Strach to nasz oręż A celem jest świat Nasz jad sączy się W puste ludzkie umysły Szybko wypłyniemy Na tej ziemi zapadnie noc! Czas podnieść już Wieka z naszych grobowców Czas wyjrzać z krypty I ruszyć do miast Niech strach leje się W ludzkie dusze i zmysły Pędzi po krawędzi Ludzkie plemię Zepchniemy je na dno! Na dno! Na dno! Na dno!
KaSiA	Wysłany: Sob 11:59, 23 Gru 2006    Temat postu: 19. W krypcie ABRONSIUS: W to taki dzień ALFRED: W totaki dzień ABRONSIUS: Sir Newton wpadł na prawa trzy W taki to dzień ALFRED: W taki to dzień ABRONSIUS: Napisał Mozart "Nachtmusik" ALFRED: W taki to dzień ABRONSIUS: Wzór nam brać! Kolumb nauczył jajko stać ALFRED: Ikar na skrzydłach w lot się wzbił ABRONSIUS: Daniel sam obłaskawił lwy ALFRED: Gdyby było tu jaśniej Poczułbym się raźniej Mógłbym lepiej starać się Nie bać się Gdyby tak tu nie pachniało Mówiąc wprost: śmierdziało Mógłbym lepiej starać się Nie trząść się A tak co? Boję się! ABRONSIUS: Ta krypta to Przypomnę ci Wyprawy naszej główny cel To misji sens I życia sens Inspekcji chcę dokonać w niej ALFRED: Co czeka nas tam? ABRONSIUS: Co czeka nas tam? ABRONSIUS, ALFRED: Musimy tam wykonać plan! ALFRED: Może by tak poćwiczyć wpierw? ABRONSIUS: Teraz lub nigdy Szykuj się! Schodzimy na dół ALFRED: Na dół?? ABRONSIUS: Jasne, szybciej!! Aaa, Ty pierwszy! ALFRED: Ja??? ABRONSIUS: Tak! Torba! ALFRED: Torba! ABRONSIUS: I na dół! ALFRED: Na dół?? ABRONSIUS: Ciszej tam, chcesz żeby usłyszał nas garbus?? Uwaga, idę!! Aaaa, zaczepiłem się! No pomóż mi chłopcze! Ale nie w ten sposób! Nic z tego nie będzie. Będziesz to musiał zrobić sam! ALFRED: Sam?? ABRONSIUS: Tak, i przestań juz marudzić! Musisz przebić serca! ALFRED: Mam im przebić serca?? Profesorze, tylko nie to! ABRONSIUS: Nie bądź tchórzem! Otwieraj grobowce! ALFRED: Grobowce?? ABRONSIUS: Pomyśl o córce Chagala i otwieraj!!! Ciii...i kto tam leży?? ALFRED: Jego ekscelencja! ABRONSIUS: Świetnie, teraz następny! A tam kto?? ALFRED: Jego syn! ABRONSIUS: Szybciej, do torby! ALFRED: Do torby! ABRONSIUS: Weź kołek i młotek! ALFRED: ...i młotek ABRONSIUS: Doskonale, a teraz do księcia! ALFRED: ...do księcia ABRONSIUS: Dobrze wybierz miejsce! ALFRED: Pomiędzy szóstym a siódmym... ABRONSIUS: Żebrem ALFRED: ...żebrem ABRONSIUS: Zgadza się, ale uważaj...odwrotnie ty durniu! Dobrze: raz, dwa, trzy...trzy...do diabła TRZY!! ALFRED: Nie dam rady!! ABRONSIUS: To BŁĄD!! Nie wstyd Ci??? ALFRED: Wstyd mi, ale i tak nie mogę! Litości! ABRONSIUS: Nic z tego nie będzie. Wracaj na górę! Czy ja zawsze wszystko musze robić sam?? Co się stało z tym młodym pokoleniem? Brak determinacji i odwagi! Dzisiejsza młodzoeż jest zniewieściała i nie potrafi zmobilizować się w potrzebie! No wracaj tu i wyciagnij mnie! Myślisz, że to zabawne tak tu wisieć i wisieć, i wisieć?? Raz, dwa, trzy, achhh. Jedno ci powiem, chłopcze, w teorii zrobiłeś znaczne postępy, ale praktyka pozostawia wiele do życzenia! Pomożesz mi wreszcie wstać czy nie?? W lewo zwrot, wynośmy się stąd! Musisz jeszcze sporo ćwiczyć zanim osiągniesz mój poziom, bo dzisiaj się niestety ośmieszyłeś, czego ja osobiście bardzo żałuję, ach tam. CHAGAL: Dość już tego spania! MAGDA: Co to za stukanie? CHAGAL: Zapomniałaś o balu?? Musimy się zbierać! MAGDA: Oszalałeś?? Dopiero południe, no spójrz, słońce wysoko! CHAGAL: Faktycznie, śpijmy więc dalej... MAGDA: Nie wstyd ci, Chagal?? CHAGAL: A to niby czemu??? MAGDA: Ugryzłeś mnie w szyję i wyssałeś krew! CHAGAL: A to dopiero! A właściwie czemu miałbym nie ssać Skoro mnie samego ssał kto chciał? Raz zacząwszy nie zamierzam przestać Jestem ssakiem, a więc będę ssał Wszędzie wkoło jedno wielkie ssanie Lecz to wcale nie przeszkadza mi Ten pieniądze ceni, ten uznanie Nie przestanie kto skosztował krwi Kto nie chce dać się wyssać to Niech sam się rwie do ssania Kto nie chce by skubali go Sam skubać się nie wzbrania Ssijmy się nawzajem dawnym obyczajem Łyk ochłodzi, łyk odmłodzi Krew nikomu nie zaszkodzi MAGDA: Kiedyś za życia Miałam cię dość Odkąd mnie wyssasz Masz w sobie to coś Chuć to niezła farsa Chuć to niezła farsa Ile razyś mnie obłapiał Chciałam, żeby szlag cię trafił Teraz gdy zacząłeś ssać Z własnej woli chcę ci dać CHAGAL: Bo tak już jest: Jeden drugiego Aż do białego wyssać chce Kantuje swój swojego Każdy chce zrobić "geszeft" I wszystko jedno czy to chuć Czy szmal czy krew CHAGAL, MAGDA: Bo tak już jest: Jeden drugiego Aż do białego wyssać chce Kantuje swój swojego Każdy chce zrobić "geszeft" I wszystko jedno czy to chuć Czy szmal czy krew 20. Biblioteka Księgi, księgi! Cudne, stare księgi! ALFRED: Ale, panie profesorze, musimy odnaleźć Sarę przed zmierzchem! ABRONSIUS: Pitagoras i Heraklit Empedokles, Parmenides Protagoras i Sokrates Platon, Zenon i Euklides Już od grzbietów Wyczuwam wiedzę Greków Gallus, Tacyt i Horacy Tu Swetoniusz, a tu Liwiusz Pliniusz Młodszy Pliniusz Starszy Raz Seneka, raz Wergiliusz Gdy je trzymam Odbieram mądrość Rzymian Gdy do ręki biorę Kanta Trzymam ciężki imperatyw Absolutny idealizm? Tylko Hegel znał się na tym... To najwięksi mysliciele I do tego w starodrukach Książek nigdy nie za wiele Życie bez nich to torturrrra... Najpierw Kepler i Kopernik Dalej wielcy humaniści Paracelsus i Kartezjusz Zaraz po nich okultyści Newton, Pascal i Spinoza Moraliści i tomiści Zapodziali się marksiści Ale chyba nikt nie płacze po nich tu... William Szekspir, Karol Dickens Szopenhauer, Schiller, Schelling Goethe, Rilke, Heine, Nietzche Abram Stoker, Mary Shelley La Fontaine, a nawet Kryłow Alighieri, Machiavelli Leonardo w rękopisie Nie przewidział gdzie też Przyjdzie trafić mu SARA: Aaaa!... Aaaa!... ALFRED: Saro, wreszcie ty Jednak, dzięki Bogu żywa Zdołam cię ocalić Nie grozi ci już nic SARA: Wstydziłbyś się, wiesz? Mimo wszystko jestem damą Wchodzić do łazienki nie wypada Odwróć się ALFRED: Nic ci nie jest Saro? Mów! Jak minęła noc? Jestem tu na czas? SARA: Dzisiaj mamy bal ALFRED: Trzeba uciec stąd SARA: Byle nie w tę noc ALFRED: Prosze cię... SARA: Zgadnij z kim tańczę ALFRED: Wkrótce się ściemni SARA: Tak, to sam książę ALFRED: Łajdak podstępny SARA: Moja suknia balowa to cud Książe pan mnie po prostu rozpieszcza Widzisz sam, że wyborny ma gust Nawet papa nie będzie się gniewał ALFRED: Na nas już czas SARA: Nie zostaniesz na bal? ALFRED: Pospiesz się! chodź... SARA: Co za noc, dzisiaj bal! ALFRED: Musisz ze mną już iść SARA: Może jutro, nie dziś ALFRED: Do domu daleko jest SARA: Książę zaprosił mnie ALFRED: Tu zguba zagraża ci SARA: Odwróć się, wyjść już chcę ABRONSIUS: Są pamflety i paszkwile Leksykony i słowniki Bajki i genealogie Szkice, wiersze i kroniki Jest tragedia i komedia Filozofia z teologią Raz in quarto Raz in folio A oprawa głównie z płótna I ze skór... ALFRED: Panie profesorze, znalazłem Sarę! ABRONSIUS: Od Homera do Woltera Edmund Dantes i Cervantes Operetka i opera I "Quo Vadis" nie otwarte... Sancho Pansa i Don Kichot Pan de Sade, zresztą markiz Zaraz obok Sacher Masoch To pokusy nieodparte Co za ból Napisano ich miliony Ludzie piszą od stuleci Gdyby tego nie robili Bylibyśmy jak te dzieci Sprawa wcale nie jest prosta Nadal nam brakuje wiedzy Ale książki szerzą postęp Kiedyś zaczną edukowac prostu lud Zapamiętałeś to, chłopcze? ALFRED: Tak, ale co mamy teraz robić?? ABRONSIUS: Odpowiedzi na wszystkie pytania znajdziesz w książkach! ALFRED: Ale któych?? ABRONSIUS: Zobaczymy... 21. Gdy miłość się budzi ALFRED: Magnetyzm serc... Porady dla zakochanych!! Gdy miłość się budzi Muzyka w sercu gra Świat kochasz i ludzi Masz w oczach nieba dwa Spojrzenie lub gest I pojmie jak jest Bogini twych snów Pamiętaj, że gdy Miłość się budzi Rozumiesz to bez słów Jeden pocałunek znaczy więcej niż tysiąc słów HERBERT: Aaaa... Aaaa... ALFRED: Sara!! O, przepraszam!! HERBERT: Zostań! Chcę się z tobą zaczytać! Mój ojciec jest tobą zauroczony. Musimy zostać przyjaciółmi! ALFRED: Ale ja... HERBERT: Masz być dla mnie miły Bo bawić się chcę Ta bladość... Czy czujesz się źle? ALFRED: Ależ nie! Jestem zdrów! HERBERT: Przyjacielu, gorączka to jest Marsz zaraz do łóżka Sam wezmę cię tam Wszak widzę, że drżysz, mon cheri ALFRED: To chyba nie to... HERBERT: Druhu mój, przeszywa cię dreszcz! ALFRED: Ma być bal, wszak taki chodzi tu słuch HERBERT: Ech, ten tyłeczek to cud... ALFRED: Ten bal... HERBERT: Te twoje oczy... ALFRED: Co oczy? HERBERT: I rzęsy tak długie Tak długie i jasne Jak len Tak, dziś jest tu bal Muzyka gra Przy swietle świec ty i ja Będą niuanse, romanse... W ramiona cię wziąć I zatańczyć na smierć W taką noc... No, co tam studiujesz? ALFRED: Ten tom... HERBERT: To wiersze są! Wiem dobrze, co czujesz Podzielam skłonność twą Sam płonę jak piec Magnetyzm dwóch serc Pragnienie dwóch ciał Połączy dziś bal To miłośc się budzi Bo kocham cię Czy chcesz, czy nie Kocham Cię!! No hej!!! ALFRED: Profesorze, profesorze!!! Aaaaaa! ABRONSIUS: Co tu się dzieje?? Jak wam nie wstyd, sodoma i gomora! A ty co, przyszły naukowiec, tak?? Czym go tak rozbudziłeś??? ALFRED: To on zaczął! ABRONSIUS: Dość tego, idziemy, idziemy!!!
Mateusz	Wysłany: Sob 11:39, 23 Gru 2006    Temat postu: 17. Carpe Noctem WAMPIRY: Na mój zew chłoń nocy smak Tylko w nocy zatracisz duszę Przeklnij ze mną słońca blask Pragnień twych nic już nie zagłuszy Uwierz mi i uwierz w noc Tylko nocą odkryjesz prawdę Sny wstydliwe skryje mrok Z marzeń nikt cię tu nie okradnie Echo dzwoni w ruinach Dzwonnikiem jest tu kat Gdzie diabeł wsiada na tron Tam anioł spada jak głaz A my karmimy się zbrodnią I głód sycimy krwią Nienasycona jest to chuć Nieprzenikniony to mrok Jak łatwo gubi sens Kto prawa nocy oddać chce dniom Umykaj więc do cienia Otuli cię tu mrok Napawaj się ciemnością Aż upijesz się nią! Uwierz w noc! Uwierz w noc! Uwierz w noc! To ona cię przywiodła tu Uwierz w noc I powieki zamknij jak do snu Uwierz w noc! Tylko w ciemności ujrzysz ją Uwierz w noc! To w niej dopełni się twój los Uwierz w noc! Uwierz w noc! Uwierz w noc o tak! Pośród grobów i ruin Podnosimy się z krypt Nadzieja pęka tak jak szkło Koszmarne spełnią się sny Bo porządkiem jest tu chaos A "zmień", to znaczy "zniszcz" Bestie, co igrają krwią Są mniej drapieżne niż my Jak łatwo gubi sens Kto prawa nocy oddać chce dniom Umykaj więc do cienia Otuli cię tu mrok Napawaj się ciemnością Aż upijesz się nią! Uwierz w noc! Uwierz w noc! Uwierz w noc! To ona cię przywiodła tu Uwierz w noc I powieki zamknij jak do snu Uwierz w noc! Tylko w ciemności ujrzysz ją Uwierz w noc! To w niej dopełni się twój los Uwierz w noc! To ona cię przywiodła tu Uwierz w noc! Powieki zamknij jak do snu! Uwierz w noc! Tylko w ciemności ujrzysz ją! Uwierz w noc To w niej dopełni się twój los Uwierz w noc! Na nasz zew chłoń nocy smak Tylko w nocy zatracisz duszę Przeklnij z nami słońca blask Pragnień twych nic już nie zagłuszy Uwierz nam i uwierz w noc Tylko nocą odkryjesz prawdę Sny wstydliwe skryje mrok Z marzeń nikt cię tu nie okradnie 18. Idealny dzień ALFRED: To tylko sen Okropny sen Lecz prysł i już się budzę Bo dobro dziś pokona zło Choć jeszcze nie rozumiem: Kto i co i gdzie i z kim i jak Kto i co i gdzie i z kim i jak On widział ją, rozmawiał z nią Więc jeszcze dziś wyswobodzę ją Raz kozie śmierć idealny dziś mamy dzień By ruszyc w bój i dzielnością wykazać się Bo w taki dzień można rzucić się w ogień Wspiąć się na szczyt i przegnać upiory Dziś już nie przeraża mnie To co wczoraj dech trzymało Bo przeczuwam bliskość tej Której szukać nie przestanę Skąd śniadanie? Czyj to gest? Czy przyniosła je tu Sara? Tak przeczuwam bliskość jej... ABRONSIUS: Poduszka i nad głową dach Rozkoszny wypaczynek Herbatki łyk, owsianki smak I myśl od razu płynie: Rozum w głowie już logika mi podpowie... ALFRED: Panie profesorze, on powiedział "Wiem, jak blisko jest twój cel", Sara na pewno jest w zamku. ABRONSIUS: Chytra z niego sztuka, książe próbuje nas nabrać! ALFRED: Książe?? ABRONSIUS: "Jestem nocnym markiem, przesypiam całe dnie"... Szkoda, że nie dodał: "Przez cały dzień w trumnie śpię" ALFRED: Że w czym on śpi?? ABRONSIUS: Książe cały dzień spoczywa w trumnie! ALFRED: To znaczy w grobie??!! ABRONSIUS: To nie grób, mój chłopcze! Książe spoczywa w krypcie! W każdym zamku jest krypta i teraz musimy ją odnaleźć! ALFRED: Teraz?? ABRONSIUS: Oczywiście, że teraz! ABRONSIUS: Wszystko ułoży się To doskonały dzień ALFRED: Aby wyruszyć w bój Męstwem wykazać się ALFRED, ABRONSIUS: Bo w taki dzień Można rzucić się w ogień Skoczyć w odmęty Zwalczyć upiory
Oklahoma	Wysłany: Sob 11:23, 23 Gru 2006    Temat postu: 16. Na orbicie serc CHÓR: Oczy jej błyszczą Włosy jej lśnią Zgubna ciekawość Przywiodła tutaj ją do bram Usta jej czerwień Skóra jej biel Traci już zmysły Wypije wiecznośc więc do dna SARA: Kiedy idzie noc Niesie pustkę i żal Nie wiem, czego jest mi brak WAMPIRY: Nadszedł czas! SARA: Kiedy idzie noc mam tak cudowne sny Ale czuję lęk, gdy budzę się z nich WAMPIRY: Nadszedł czas! SARA: Ciało okrył mrok Jest we mnie dziwny niepokój Nie pojmuję skąd się bierze ten stan WAMPIRY: Nadszedł czas! SARA: Zguba grozi mi Lecz pragnę ulec pokusie Którą w końcu zgotowała mi noc WAMPIRY: Szykuj się, dziecko! SARA: Słyszę jak mnie wzywa jakiś głos WAMPIRY: Szykuj się, dziecko! SARA: Słysze jak mnie wzywa... SARA: Kiedy idzie noc czuję dotyk magiczny Jego źródła nie zna nikt WAMPIRY, VON KROLOCK: Nadszedł czas! SARA: Kiedy idzie noc czekam całkiem bezbronna By potężna moc uniosła mnie stąd WAMPIRY, VON KROLOCK: Nadszedł czas! SARA: Niech się zdarzy cud, bym kobietą się stała I wolności smak poznała pierwszy raz WAMPIRY, VON KROLOCK: Nadszedł czas! SARA: Wszystko jedno jak Pragnę odkryć nieznane Rzucę życie swe na szalę lub na stos VON KROLOCK: Szykuj się, dziecko! SARA: Słyszę, jak mnie wzywa jakiś głos VON KROLOCK: Szykuj się, dziecko! SARA: Czuję, jak mnie wciąga czyjaś moc! VON KROLOCK: W zatraceniu wolność jest Tylko we mnie ją odnajdziesz Co dręczyło cię we śnie Tu zachwyci cię na jawie gdy ze mną zanurzysz się w mrok Między otchłań a blask Zapomnisz o rozdarciu Zatrzyma się czas Owinę cię swym cieniem i rozpalę żar Ty jesteś owym cudem Co światy łączy dwa SARA: Me serce to dynamit tylko iskry mu brak! SARA, VON KROLOCK: Ja wiem, że wiecznie chcę/chcesz żyć A wieczność zaczyna się dziś Wiecznosć zaczyna się dziś... SARA: Miałam kiedyś mieć Wielką miłość po grób Zamiast tego idę na dno Obłęd wciąga mnie I tak daleko jest dom Na orbicie serc zamarł wszelki ruch I zaćmienia wtacza się krąg Niebo spowił cień Serce zapada się w mrok... Kiedy idzie noc pora wyrwać się stąd Choć brakuje mi już siły na bunt WAMPIRY: Nadszedł czas! SARA: I na jeden zew znów ulegam posłuszna I piekielnie pragnę płynąć pod prąd WAMPIRY: Nadszedł czas! SARA: Życie mogę dać byle choćby na chwilę Być naprawdę i do końca jedną z was WAMPIRY: Nadszedł czas! SARA: Tak - to już czas i każdą cenę zapłacę Nawet jeśli tym zatracę własny los VON KROLOCK, WAMPIRY: Szykuj się, dziecko! SARA: Słyszę, jak mnie wzywa jakiś głos VON KROLOCK, WAMPIRY: Szykuj się, dziecko! SARA: Czuję, jak mnie wciąga czyjaś moc! SARA, VON KROLOCK: W zatraceniu wolność jest Tylko w tobie/we mnie ją odnajdę/odnajdziesz Co dręczyło mnie/cię we śnie Tu zachwyci mnie/cię na jawie Bo gdy z tobą/ze mną zanurzę/zanurzysz się w mrok Między otchłań a blask Zapomnę/zapomnisz o rozdarciu Zatrzyma się czas Owiniesz mnie swym/owinę cię mym cieniem i rozpalisz/rozpalę żar VON KROLOCK: Ty jesteś owym cudem Co światy łączy dwa SARA: Me serce to dynamit, tylko iskry mu brak SARA, VON KROLOCK: Ja wiem, że wiecznie chcę/chcesz żyć A wieczność zaczyna się dziś Wieczność zaczyna się dziś! SARA: Miałam kiedyś mieć wielką miłość po grób Zamiast tego idę na dno Otchłań czeka już Obłęd się czai o krok Na orbicie serc zamarł już wszelki ruch... VON KROLOCK: Wieczność możesz wziąć z moich rąk SARA, VON KROLOCK: Niebo spowił cień, serce zapada się w mrok SARA: Niebo spowił cień, obłęd już czeka o krok Niebo spowił cień, oddaję się dziś twoim snom... VON KROLOCK: Nic pochopnie Wszak to jutro jest bal Deser poczeka Niech rośnie wciąż w nas Apetyt... Wieki pragnienia Potęgują nasz szał Jutro poczujesz Jaki wieczność ma smak Gdy w pierwszej parze Upamiętnisz mój bal...
Wampiry	Wysłany: Pią 22:39, 22 Gru 2006    Temat postu: 14. Zgon to niezła farsa MAGDA: Oczy jak z lodu Skóra jak śnieg Dzisiaj nam ostygł Wczoraj był jak piec Zgon to niezła farsa Wiecznie kłótliwy Milczy jak głaz Wczoraj tak silny Dziś zbędny łach Zgon to niezła farsa Zgon to niezła farsa Ile razy mnie obłapiał Chciałam, żeby szlag go trafił teraz kiedy znalazł grób Nabrał manier jako trup Pchał się pod kołdrę ten stary cap Teraz złagodniał Kto by się go bał Zgon to niezła farsa Zgon to niezła farsa Zgon to niezła farsa Zgon to niezła farsa Zachowywał się jak prostak Umizgiwał gryząc czosnek Dziś go trawi trupi jad Lecz poza tym nie ma wad Kiedy mnie zdybał Brał mnie jak chciał Może go spytam Odpowie mi... Ach! CHAGAL: Nie bądź śmieszna! To na mnie nie działa, przecież jestem żydowskim wampirem! ABRONSIUS: Torba! ALFRED: Torba… ABRONSIUS: A więc kiedy uderzysz?? ALFRED: Na trzy… ABRONSIUS: Dobrze, a gdzie jest serce?? ALFRED: Pomiędzy… szóstym, a siódmym… ABRONSIUS: Żebrem, gapo, do dzieła Aaaa, ugryziona!!! ALFRED: Ugryziona… ABRONSIUS: To na pewno Chagal… ALFRED: CHagal… ABRONSIUS: Raz, dwa, trzy…trzy! CHAGAL: Dobrzy ludzie! Łaski! Toż to czyn bestialski! Jeszcze dziś jadłospis zmienię na... Wegetariański! ALFRED: Profesorze... CHAGAL: Padłem sam ofiarą ALFRED: On na pewno dobrze drogę zna ABRONSIUS: Niby dokąd to? ALFRED: W ślad za Sarą CHAGAL: I chętnie tam zabiorę nas ALFRED: Nie bacząc na żałosny stan tego... tu... Odmieńca Musimy udać się, już czas We trzech do zamku księcia... 15. Przed zamkiem WAMPIRY: Nadszedł czas! Wreszcie ludzie z klasą Edukacja, polot, pasja, pełnia sił Nadszedł czas! Nasza zwykła strawa To wieśniacy Lecz to lepsze jest niż nic Nadszedł czas! Ludzie z naszej sfery Okazja to specjalna Nie puścimy jej z rąk Nadszedł czas! Najwyższy czas Smaczniejszy kęs Weźmy dziś na ząb VON KROLOCK: Oto noc Co błogosławi piękno Chroniąc je przed rdzą Wieczna noc Pomna szpetoty stworzeń Lgnących do mych rąk Witam was Panowie, wejdźcie tu By nigdy nie wyjść już Kto z własnej woli Wejść w mą ciemność śmiał Ten pozna więcej Niż by zgłębić chciał Ja - von Krolock- mu te szansę dam! Cierpię na samotność I smutek trawi mnie Przyszłość przeminęła już I tylko trwa tu śmierć Nie ma końca płynny czas Lecz ocean oglądasz z brzegu Melancholia trawi nas Nie ma na nia żadnego leku Buu! Hahaha ABRONSIUS: Proszę mi wybaczyć, Ekscelencjo. Przejeżdżamy przez tę okolicę i chcielibyśmy rzucić okiem na pańską wspaniałą posiadłość. Późny XIII wiek, jeśli się nie mylę? KROLOCK: Widzę, że jest pan człowiekiem uczonym. Z kim mam przyjemność?? ABRONSIUS: Profesor Abronsius…z Królewca. KROLOCK: Słynny profesor Abronsius?? ABRONSIUS: Słyszał pan o mnie? KROLOCK: Pański tom "Nietoperz", ha, dosłownie pochłonąłem ABRONSIUS: Miło mi, bo w kraju mam opinię oszołoma Nic nie zmienię Logika nie jest w cenie VON KROLOCK: O autograf proszę więc I niechże pan zostanie ABRONSIUS: Z wielka chęcią, zamek ten Aż prosi o zbadanie VON KROLOCK: Kim jest ten młodzieniec? Student, czyżbym zgadł? ABRONSIUS: To Alfred, mój asystent... VON KROLOCK: I panu jestem rad A to syn mój, Herbert On też cieszy się Nie ma się z kim bawić tu... HERBERT: Nie do wiary, to gość Co z nudy wyrwie mnie! KROLOCK: Czujcie się jak u siebie w domu. Kukol!! Kukol pokaże panom pokój! Precz! ABRONSIUS: Ekscelencjo, zechce pan wybaczyć, zapomniałem jak jest późno, pan na pewno zmęczony. KROLOCK: Jestem nocnym Markiem, przesypiam całe dnie. Alfredzie, nie brakuje ci czegoś?? ALFRED: Moja gąbka!!! VON KROLOCK: Młodość nie wymaga rad Starego durnia Co pomimo lat Nie może pojąć wciąż Czym się karmi świat Znam twe sny i dobrze wiem Jak blisko jest twój cel Daj mi wiarę Zaufaj mi A poprowadzę cię Nie wnikaj, ja oddam Ci ją Jestem magikiem i mam nad nią moc Rzuć się za mną w płynny czas Zrozum, czym jest przymus trwania Poznaj swoją drugą twarz Rozkosz smutku Dreszcz czekania Czeka na nas Czarny Graal Znaleźć go, to znaleźć miłość Amoralny rządzi ład Ludzkich praw Dla nas nie starczyło Kto kocha samo życie Tylko żyć bez końca chce I wolny jest...
KaSiA	Wysłany: Pią 22:09, 22 Gru 2006    Temat postu: 10. Tam jest swoboda ALFRED: Jaki dobry los Wiódł mnie tyle długich dni Bym ją znalazł nagle tu Pod dachem tym Saro, pokaż się Zechciej tylko wyjrzeć z okna Stoję pod księżycem Marząc o spojrzeniu twym SARA: Zaraz zbudzisz cąły dom Proszę, cicho bądź Papa będzie zły ALFRED: Zwidy chyba mam SARA: Znowu idzie noc ALFRED: Razem sam na sam SARA: A ja mam już dość ALFRED: Co za szczęście! SARA: Nie mów nikomu ALFRED: Razem nareszcie! SARA: Wyrwać się z domu... Tam jest swoboda Horyzont to niewoli kres Tam jest mój cel Gdzie prawdziwy cud możliwy jest ALFRED: Odtąd nie rozłączy nas nic Bo we dwoje pokonamy przeszkody Ja i ty Ty i ja Uniesiemy się Aż do gwiazd! Tam jest swodoba Nadzieja, której tu nam brak Tam jest pogoda Tam czeka na nas lepszy świat ALFRED, SARA: Tam życie ma inny smak... SARA: Romantycznie zaczyna się noc Lecz niestety, dziś jestem zajęta Do pół drogi odprowadź mnie stąd Lecz to sekret I o tym pamiętaj ALFRED: Dokąd chcesz iść? SARA: Nie powiem i już ALFRED: Nie idź przez las SARA: Czy obleciał cię tchórz? ALFRED: Taka ciemność i ziąb SARA: Nie przeszkadza mi to ALFRED: Łatwo tam zgubić się SARA: Droga znana mi jest ALFRED: Może pożreć cię wilk SARA: Tutaj nuda doskwiera mi! ALFRED, SARA: Tam jest swoboda I każdy wolny wybór ma Tam jest pogoda I szczęście co bez końca trwa Tam życie ma Inny smak... SARA: Zapomniałam gąbki… ALFRED: Gąbki??? SARA: Bądź tak dobry i przynieś mi ją ALFRED: Dobrze 11. Czerwone trzewiki | Modlitwa SARA: Przyjąć je czy nie Choć czerwone są jak krew To ja trzewiki właśnie takie chciałam mieć Dobre to czy złe Mam już dosyć takich pytań Moich pragnień ktoś nareszcie Pojął skryty sens Jutro wróci szary dzień Tylko dziś jest bal Dziś zamierzam żyć Jutro będę spać Zrobię to co chcę Choćby jeden raz Co w tym złego, żeby być sobą Żeby być młodą Śpiewać i tańczyć Poczuć się wolną Wolna jak ptak Niczym anioł co na skrzydłach mknie Lekka jak wiatr Kiedy w lustrze wody budzi się VON KROLOCK: Idź tam, dokąd serce się rwie Nie myśl czego będziesz jutro żałować SARA: Chcę już poddać się Chciałabym oddać się A jeśli sama ma to zniszczyć mnie I tak się sama nie obronię SARA, VON KROLOCK: To co wyzwala Silniejsze od nas samych jest To co zniewala Ważniejsze do nas samych jest Już czas tam iść Już czas tam biec... REBEKA: Gdy muzyka w seru gra Dusza się do tańca rwie To do zguby wiedzie nas Lepiej pomodlić się MAGDA: Niechaj Bóg obroni nas I oddali wszelkie zło Nie pozwoli spojrzeć nam Na otchłani mroczne dno MAGDA, REBEKA: Niechaj Bóg uchowa nas Przed pragnieniem głodnych serc Choć pokusa drzemie w nas Lepiej jest nie budzić jej Niechaj Bóg wybaczy nam Pciąg do plugawych miejsc Zachowajmy rozum gdy Bestia w brzuchu ocknie się Niechaj Bóg oszczędzi nam Lekkiej chuci ciężkich prób Niech nam wiarę w siebie da By lubieżny zwalczyć głód Daj nam Boże więcej sił Zbawić od pokusy chciej Wszak silniejsza Twoja moc Większa od nas samych jest ALFRED: Saro! Nie mogę znaleźć gąbki! SARA: Nieważne!! CHAGAL: A więc jednak stało się Porwał nam ją stad Zabrać nam ją chce REBEKA: Moje dziecko, nie! CHAGAL: Idę szukać jej ALFRED: Gdzież to może być? CHAGAL: Nie dam sobie córki odebrać REBEKA: Nie idź do zamku, wiesz kto tam mieszka CHAGAL: Tam ją odnajdę! REBEKA: Jojny, uważaj na siebie, Jojny 12. Dla Sary ALFRED: Co za noc, dziwna noc Serce bije na trwogę, Dokąd poszła Sara?? Widzę, że tylko ja Tylko ja jej pomogę Taka noc kusi los Nic tu strach, nic tu lęk Trzeba życie ocalić Zrobię to dla Sary Gotów iść, gotów trwać I zanurzyć się w otchłani Bo ją kocham Czeka gdzieś dobry świat Pora wracać do domu Ale nie bez Sary Bo gdy widzę jej twarz Lęk wydaje się złudą Tylko serce ma głos Wiernym być Dzielnym być Własne przemóc słabości Wszystko to dla Sary Ufać, że przyjdzie dzień Kiedy spokój nam zagości już na zawsze Oddech wziąć, wypiąć pierś Śmiało stanąć do boju To dla ciebie Saro Ja nie poddam się, wiesz? Możesz mi zaufać, Saro Nie opuszczę cię, nie! Czuję moc, czuję zew Czuję w sobie odwagę Dzięki Tobie, Saro Oddam sen, oddam krew Oddam ci życie całe Bo cię kocham, Saro! 13. Opłakiwanie Chagala DZIEWCZĘTA: Czosnek, czosnek! Każdy naje się za dwóch Czosnek, czosnek! W zdrowym ciele zdrowy chuch! Kiedy strach zagląda w oczy Kiedy czają się złe moce Czosnek przegna lęk Czosnek przegna strach Czosnek koi Czosnek goi Czosnek to nasz... Aaaaa! ALFRED: Wrzątek, szybko! ABRONSIUS: Tu wrzątek nie pomoże! Nie żyje! Popatrz, to ślady po ugryzieniu! Raz, dwa! Wyssali go do białego!! WSZYSCY: Wilki u nas groźne Szczególnie gdy jest mróz Rzucają się do gardeł I zwalaja ludzi z nóg ABRONSIUS: Wilki tego nie zrobiły Chyba wszyscy wiemy kto Już dosyć łgarstw Wystarczy kłamstw Bo panoszy się tu zło Panoszy się tu zło Spójrzcie w oczy prawdzie! Po raz pierwszy w mej karierze Widze trupa tak bladego Bo po prostu krew ofiary Sprawca wyssał do białego Oto prawda Reszta to blaga ALFRED: Dlaczego wszyscy milczą tu Jakby byli w zmowie Dokąd Sara mogła pójść ABRONSIUS: Czy ja się wreszcie dowiem Kto i co i gdzie i z kim i jak? Kto i co i gdzie i z kim i jak? Teraz pośpiech i rozwaga Nim się stanie żywym trupem Nim się krwi zacznie domagać I rozglądać się za łupem Trzeba, mój chłopcze To serce przekłuć kołkiem Odwagi Madame Chagal! Ciało pani męża jest stracone, ale możemy ocalić jeszcze jego duszę! Według moich własnych pism i według Van Helsinga Jeden tylko sposób jest By dusza wolna była Grób to mało, trzeba przekłuć ciało... REBEKA: Przekłuć?? Co chce pan przekłuć?? ABRONSIUS: Serce! Jednym ciosem, o tak! REBEKA: Serce chce przekłuć mu! Widział go! Chyba zwariował ten stary głąb! Ty zboczeńcu, wynoś mi się stad! Bierz ten kołek nim ci zrobię coś! Nie pozwolę przebić twego serca Choć łamałeś serca tak jak nikt Do innego już należysz miejsca Obyś spokój wieczny znalazł w nim Grzecznie śpij, mój stary Sama tu zostaję
Mateusz	Wysłany: Pią 21:24, 22 Gru 2006    Temat postu: 8. Taki miły jak nikt SARA: Aaa... Aaa... SARA: Przepraszam! ALFRED: Och.. Dobry wieczór! SARA: Chciałam się wykąpać. Przeszkadzam? ALFRED: Nie. Nic podobnego. SARA: Jesteś miły jak nikt I wybaczysz mi, wiem Bo ja sama tu ginę Czosnek nie wystarcza mi nie ALFRED: Czy ojciec twój na klucz zamyka często drzwi? SARA: Robi to często, choć mam już siedemnaście lat... ALFRED: Gąbka! SARA: Jest taka delikatna... Uwielbiam ją. ALFRED: Tak, to piękna gąbka... SARA: Dam ci ją. Mam dwie. ALFRED: Dziękuję. Bardzo dziękuję. Czym mogę się odwzajemnić? SARA: Mam życzenie... ALFRED: Jakie? SARA: Dobrze wiem co tam masz... I zabawić się chcę Bardzo zdrowa to rzecz Chociaż raz wciągu dnia Raz w ciągu dnia... Tak cię proszę, pozwól mi wreszcie to zrobić... ALFRED: Czy... czy... To znaczy... SARA: A najlepiej tuż przed spaniem Aby lepiej spać ALFRED: A twój papa? SARA: Niech nie wie nic ALFRED: No cóż, w takim razie... SARA: Zgadzasz się, tak? To rozbieram się już! Niech się spełni życzenie: Ja rzucę się znów... Do wanny plusk, plusk! Aaa! Aaa! SARA: Aaaa... Aaa. 9. Zaproszenie na bal VON KROLOCK: Witaj dziewczę! Nie obawiaj się mnie... Jestem aniołem Co spełni twój sen Nareszcie... Niosę ci wolność i zapraszam na bal Nocą w mym zamku Pierwszy raz pójdziesz w tan Z dziecka w kobietę Przemienisz się tam... Chyba że się boisz Wszelkiej nadziei Wszelkich zmian I powiesz, że wystarczy ci To stare dobre życie jakie znasz Chcesz się tu zestarzeć W korowodzie szarych dni I powiesz, że wystarczy ci Niestety, ale nie wystarczy ci! Wmówili ci, że zmiana grzechem jest Lecz ty już wiesz, że to nie grzech Bo przeczuwałaś kłamstwo, podstęp, blef Ukrywano przed tobą, że jest lepszy świat Więc żyj w zgodzie z sobą, bo reszta to fałsz Ja wiem, czego ci tu brak! Ty na skrzydłach nocy unieść się chcesz Bo w ciemności znajdziesz sens Gdy postradasz zmysły w niej Twoje serce już dojrzało By się wyrwać na bal! Ja wiem, czego ci brak! Ty na skrzydłach nocy unieść się chcesz Monotonne przerwać sny Od początku zacząć śnić Oto pora już! Zapraszam o północy na bal! ALFRED: Profesorze! Widziałem go, on tam jest! ABRONSIUS: Kto? ALFRED: ON! ABRONSIUS: Co to za głupstwa! Chyba masz przywidzenia! CHAGAL: Saro, na litość boską! Ile razy ci mówiłem, żebyś nie wychodziła z pokoju! SARA: Chciałam się tylko wykąpać! ABRONSIUS: Czujesz ten zapach, chłopcze? To stęchlizna! To znak, że tu był, ale jeszcze jej nie ugryzł… ALFRED: …jeszcze jej nie ugryzł!! ABRONSIUS: Cwana bestia, krew oddana dobrowolnie lepiej smakuje. CHAGAL: Dlaczego mnie nie słuchasz?? Oszaleć z tobą można!! Już ja cię nauczę posłuszeństwa!! REBEKA: No co ty wyprawiasz!! Przeklęta łazienka!! CHAGAL: No i co, będziesz teraz grzeczna?? SARA: Tak papo, obiecuję, nigdy więcej nie będę się kąpać! CHAGAL: Zejdź mi z drogi!
Wampiry	Wysłany: Pią 21:08, 22 Gru 2006    Temat postu: 6. Umarł Bóg VON KROLOCK: Tyle lat przeczuciem byłem i snem Budzisz się dziś By zapragnąć mnie - wiem! Szczęśliwa... Rozdziela nas już tylko Chwila lub dzień Kiedy zawołam Ty odpowiesz na zew I szczęścia spragniona Ożywisz mój sen... Umarł Bóg Nie potrzebuje go nikt Wszak to przekleństwo By wiecznie móc żyć Okrutne... Zło nas oślepia i złudny nasz blask Pogardzać nadzieją Nie wstydzić się kłamstw Kochać nienawiść To być jednym z nas... To co wielbię idzie w dym Dewastuję to co sławię To co kocham aby żyć Unicestwiam własnym jadem Gdy ze mną zanurzysz się w mrok I zatracisz się w nim Zrozumiesz co to wieczność Pokochasz ten ból Okryta szczelnie moim cieniem SARA: Słysze, jak mnie wzywa jakiś głos... VON KROLOCK: Szczęśliwa! Rozdziela nas już tylko Chwila lub dzień Kiedy zawołam Ty odpowiesz na zew I szczęścia spragniona Ożywisz mój sen... CHÓR: Umarł Bóg Nie potrzebuje go nikt Wszak to przekleństwo by wiecznie móc żyć Okrutne... Zło nas oślepia i złudny nasz blask Pogardzić nadzieją Nie wstydzić się kłamstw Kochać nienawiść To być jednym z nas... 7. Ale tu jasno | Prawda REBEKA: Ale tu jasno gdy Słońce zaskoczy śnieg MAGDA: Idzie robota i Dalej się robić chce CHAGAL: Piła mi sama przechodzi przez drzewo REBEKA: A gęsie pierze bielsze od śniegu REBEKA, CHAGAL, MAGDA: Dobrze się wiedzie bo Słońce przegania mróz Noc ustępuje dniom I wiosna jest tuż tuż MAGDA: Nożem kuchennym wywijam jak mieczem REBEKA, CHAGAL: Lepiej się żyje, widać to przecież! CHAGAL: Witam pana, panie Kukol, czym mogę służyć w tak piękny poranek?? KUKOL: Świieeeeeeeeccccceeeee CHAGAL: Świece… oj niedobrze, nam też zaczęło ich brakować. Dobrze, dobrze, panie Kukol, niech się pan nie złości! Czy ja powiedziałem, że nie mam świec?? Proszę poczekać, zaraz coś się znajdzie. Proszę, panie Kukol, dwa tuziny świec…niekapiących. Ukłony dla jego ekscelencji. I proszę przypomnieć o zaległych rachunkach. Dobrze, panie Kukol, do widzenia. ABRONSIUS: Kto to był ten miły pan? Tak szybko nas pożegnał... CHAGAL: Kaleka. ABRONSIUS: A więc skąd ten lęk? Dobierzmy się do sedna: Rozum w głowie Logika mi podpowie Skąd się wziął? Dlaczego wzbudza strach? Czemu każdy milczy jak ten głaz? I jeszcze jedno bym wiedzieć chciał: Kto wczoraj w nocy mnie rąbnąć śmiał! Mocno stoję na tej ziemi Bo zajmuję się faktami Nikt mi oczu nie zamydli Nie pozwolę się omamić Szukam prawdy! A prawda jest naga! Zachowuję jasny umysł Bo studiuję świat realny I zaglądam pod podszewkę Zjawisk paranaturalnych To prawda! Prawda jest naga! Nową zagadkową rzecz Przyjmuję jak wyzwanie Niejasnościom mówię: precz! Powtarzam wciąż pytanie: Kto i co i gdzie i z kim i jak? Kto i co i gdzie i z kim i jak? REBEKA, CHAGAL, MAGDA: Miło się żyje nam Kiedy muzyka gra Tu nie narzeka nikt Póki sielanka trwa Nikt się nie dąsa Nie smuci Nie spieszy Po co to mącić? Po co tak węszyć? ABRONSIUS: Wyczuwam niezawodnie Kiedy prawdę ktoś ukrywa Bo zgoła instynktownie Mój szósty zmysł ożywa W kołysce już robiłem Badania na zabawkach Z łatwością uwolniłem też Kukułkę od zegara Kuku! W Świętego Mikołaja ani chwili nie wierzyłem A szkolne kłamstwa belfrów Odważnie obnażyłem Konkluzja owych sporów jest Zawsze tylko jedna: Odrzucam grę pozorów Dobieram się do sedna sprrrrrrrrraw... Bo wierzę, że logika Niechybnie tryumfuje Choć Akademie Nauk mą wiedzę ignoruje Krytyka mnie nie wzrusza Zwątpienia mi nie straszne O siebie dbać nie muszę Ja tylko o swą prawdę dbam Zachowuję jasny umysł Bo studiuję świat realny I zaglądam pod podszewkę Zjawisk paranaturalnych Wszystko sprawdzam empirycznie A motywy moje proste: Mam ambicję szerzyć postęp A do tego edukuję prosty... REBEKA, MAGDA, ALFRED, CHAGAL: Zachowuje jasny umysł Bo studiuje świat realny I zagląda pod podszewkę Zjawisk paranaturalnych Wszystko sprawdza empirycznie A motywy jego proste: Ma ambicję szerzyć postęp A do tego edukuje prosty... WSZYSCY: Lud! Edukuje prosty lud! ABRONSIUS: Naga prawda! WSZYSCY: Edukuje prosty lud! Edukuje prosty lud! Edukuje prosty lud! ABRONSIUS: Naga prawda! WSZYSCY: Edukuje prosty lud! Edukuje prosty lud! ABRONSIUS: Gdzie kurę skubali Tam pachnie już rosół Gdzie śniegi stopniały Tam idzie na wiosnę Gdzie chodzą po nocy Tam zasnąć nie można Gdzie garbus, tam zamek! Gdzie sługa - tam książę! Założę się o Nobla Że ten garbus to służący Trzeba było śledzić go To jasne jest jak słońce Rozum! W głowie! Logika mi podpowie: Kto i co i gdzie i z kim i jak! Zachowuję jasny umysł Bo studiuję świat realny I zaglądam pod podszewkę Zjawisk paranaturalnych Wszystko sprawdzam empirycznie A motywy moje proste: Mam ambicję szerzyć postęp A do tego edukuję prosty lud! WSZYSCY: Edukuje prosty lud! Edukuje prosty lud! ABRONSIUS: Naga prawda, naga prawda, naga prawda edukuje prosty lud! WSZYSCY: Prawda jest tu!
Kubomanka	Wysłany: Pią 21:02, 22 Gru 2006    Temat postu: 3. Proszę, panowie! CHAGAL: Proszę panowie, tędy. I tędy. Jeszcze dalej... SARA: Aaaa... Aaaa... ABRONSIUS: Słyszałeś? ALFRED: Tak. CHAGAL: Prosze panowie... ABRONSIUS: Co to jest? CHAGAL: Co takiego? ABRONSIUS: Kto tak śpiewa? CHAGAL: Nikt nie śpiewa. ABRONSIUS: Głuchy pan jest? Ktoś tu śpiewał! CHAGAL: Nie... To tylko wiatr. ALFRED: Jak pięknie… ABRONSIUS: Wiatr? Phi… CHAGAL: Zaraz będziemy na miejscu. ABRONSIUS: Wiatr...phi… CHAGAL: To tutaj - nasz reprezentacyjny apartament. Doprawdy, trudno o wygodniejszy. A za tymi drzwiami, panowie - co za luksusy - nowoczesna łazienka! Prosze spojrzeć, to dopiero cudo... CHAGAL: Saro! Ile razy ci mówiłem! Wyjdź! To znaczy nie wychodź, zostań! Zapomniałem. To moja córka. Panowie wybaczą, łazienka będzie gotowa za kwadrans [b]4. Piękna córka w domu/b] CHAGAL: Piękna córka w domu to dar boży Lecz wykończy ojca taki dar. Same troski mu na głowie mnoży Kiedy z pąka się zamienia w kwiat. Oko ojca pierwsze odnotuje Nieuchronnej tej przemiany znak Sam mężczyzną będąc nie mam złudzeń Że lubieżnik drzemie w każdym z nas. Śpij ty mój kwiatuszku... Śnij moja ty duszko Nikt cię nie rozbudzi Sam bym go ostudził Po co ci to Na co ci to Po co nam to Zostań z tatą... Sama myśl o jurnym libertynie Budzi we mnie dziką żądzę krwi! Nim libertyn do sypialni wpłynie Wezmę młotek i zabiję drzwi. Może wreszcie mógłbym się położyć Zamiast z młotkiem stać na straży cnót Piękna córka w domu to dar boży Ale czuję, że nie zaznam snu Śpij ty mój kwiatuszku... Śnij moja ty duszko... Nikt mi cię nie skradnie Już ja go dopadnę Po co ci to Na co ci to Po co nam to Zostań z tatą... Piękna córka w domu to dar boży… Dar boży…??? Bleee… 5. Pierwszy raz ALFRED: Dziewczynę co ma taki czar Widzę pierwszy raz SARA: Młodzieńca przemiłego tak Widzę w życiu pierwszy raz ALFRED, SARA: I czy to jeszcze jawa jest? Chociaż nie - to nie sen... Spojrzenie jedno Jeden gest Nada sens Moim nocom i dniom. Przegoni czas SARA: Senny czas... ALFRED: Dziewczynę co się ma taki czar Naturalny SARA: Młodzieńca tak miłego sercu ALFRED, SARA: Widzę w życiu pierwszy raz... ABRONSIUS: Chłopcze, słyszysz to? ALFRED: Mhm. ABRONSIUS: Po schodach chodzi ktoś... Zagadkę skrywa tu ten dom ALFRED: Mhm. ABRONSIUS: Chce rozwiązać ją. CHAGAL: Czy moja słodka służka śpi? MAGDA: Tak…. CHAGAL: Miejsce dla mnie zrób Musiałem tutaj znowu przyjść Bo zwierzęcą czuję chuć SARA, ALFRED, CHAGAL: A może to pragnienie jest Czyste jak dobry sen? Jak dobrze jest przytulić się Serce wie dokąd wyrwać się stąd Przegonić czas, senny czas... REBEKA: Ten łajdak znowu wymknął się Dobrze wiem gdzie jest, o tak! By karczmarz był jak durny stary cap… sprośny ALFRED: Dziewczynę co ma taki czar Taki uśmiech... CHAGAL: By służka miała taką twarz Taki uśmiech... SARA: By chłopiec taki miły był... SARA, ALFRED, REBEKA: Widzę w życiu pierwszy raz... Widzę w życiu pierwszy raz... REBEKA: Ten łotr za nic nie ma wstydu Za spódnicami ugania się taki jest! Chcicę ma jak wściekły pies Weźmie go na widły bies. ALFRED, SARA: Może to jednak jawa jest Nie bój się, że to sen ALFRED, SARA, CHAGAL: Chcę być przy tobie... tego chcę - co noc! Chcę być przy tobie... tego chcę - co noc! ALFRED, SARA: Bo skoro mam zakochać się Skoro tak ALFRED: Tyko w takiej jak ty... SARA: Takiego chcę jak ty... WAMPIRY: Nadszedł czas! ALFRED, SARA: Bo skoro mam zakochać się Skoro tak, to już wiem: To będzie taki ktoś jak ty Tylko ty I więcej nigdy nikt! Jeśli kochać, to tylko tak jak ty... Tak jak ty
KaSiA	Wysłany: Pią 20:58, 22 Gru 2006    Temat postu: Teksty piosenek Pewnie każdy je zna, ale dla nie znających można zamieszczać... Najlepiej by było dodawać po kolei... Więc ja: hej tam! Profesorze! i czosnek 1. Hej tam! Profesorze! ALFRED: Profesorze? Profesorze! Hej tam! Hej, gdzie pan jest Profesorze? Hej tam! Hej... w którą stronę iść? Wiem co się stało... Przysiadł gdzieś, żeby zapisać w notesie moje obserwacje. A kiedy Profesor Abronsius robi notatki świat wokół niego przestaje istnieć! Żeby tylko on sam nie przestał... Hej tam! Hej, jakiś znak Profesorze! Hej tam! Hej! Bo nie widać nic! Profesorze! Muszę go znaleźć, bo zamarznie na śmierć... A to byłby żałosny koniec dla człowieka jego formatu. Gazety podadzą tylko: "Naukowiec zginął w Transylwanii". Ale ani słowa o mnie - kogo obchodzi biedny Alfred... Hej tam! Hej, jestem sam Profesorze! Pański student i magistrant i asystent jest tu sam! 2. Czosnek WSZYSCY: Czosnek, czosnek! CHAGAL, GOŚCIE: Zaczyna się hulanka Podgrywa czosnku chuch Raz fajka, raz gorzałka Nie zabraknie czosnku już WIEJSKI GŁUPEK: A jak tylko zmrok zapadnie DRAGAN: Zastawi karczmarz stół KOLYA: By każdy rad DRAGAN: Bezpiecznie jadł DRAGAN, KOLYA, GŁUPEK: Aż nosem wyjdzie mu! WSZYSCY: Aż nosem wyjdzie mu! CHAGAL I GOŚCIE: Czosnek, czosnek! Bezcenny swojski chuch! Czosnek, czosnek! Tak bucha zdrowy duch Bo czosnek sprawi snadnie Że co stoi nie opadnie A co zwiędło stanie znów Co zwiędło stanie znów! MAGDA: Młodzi już się prężą A starzy znowu śpią CHAGAL: Czosnek z chłopca czyni męża I w amanta zmienia go REBEKA: Bo czosnek to lekarstwo Na świata całe zło WSZYSCY: Bo czosnek to jest to! Bo czosnek to jest to! Bo czosnek to jest to! CHAGAL: Kto to? BARAN: Obcy. MORON: Nie... MAGDA: Dwóch! DRAGAN: Co mu? REBEKA: Ostygł. MAGDA: Sopel... DRAGAN: ...lodu MORON: Umarł. REBEKA: Trup. CHAGAL: Najuprzejmiej witam panów w zajeździe mym REBEKA: Magda! Krzesło! A żywo tam! CHAGAL: ...i zapraszam pod mój dach. REBEKA: Szybciej Magda! Wrzątek! Rób parówkę! CHAGAL: Natrzyjmy nos gorzałką... MORON: ...octem BARAN: ...łojem KOLYA: ...sadłem CHAGAL: Lepiej czosnkiem! WSZYSCY: Czosnkiem! Czosnkiem! Czosnkiem! Czosnkiem! REBEKA: Gdzie ten wrzątek?! MAGDA: Mam! WSZYSCY: Szuru-buru, szuru-buru... Szuru-buru, szuru-buru... Olaboga, olaboga... Olaboga, olaboga... Szuru-buru, szuru-buru... Olaboga, olaboga... ABRONSIUS: Poznajesz te małe krągłe cuda chłopcze?? ALFRED: Małe?? One są ogromne!! ABRONSIUS: Nie te! Tamte!..................Przecież to czosnek, czosnek!! ALFRED: Czy to oznacza, że… ABRONSIUS: Że nasz cel jest blisko! Gospodarzu! CHAGAL: Nazywam się Chagal, do usług. To doprawdy wielki zaszczyt… ABRONSIUS: Czy w okolicy jest zamek?? CHAGAL: Zamek?? Nie, nie ma tu zamku. Tak samo jak nie ma… wiatraka!!! Czy ktoś tu widział w okolicy wiatrak?? Nie ma tu zamku, nie ma wiatraka, jest tylko głupek. ABRONSIUS: A dlaczego wszyscy mają czosnek? CHAGAL: Czosnek?? Czosnek to najlepszy lek! REBEKA: Na zgagę. MORON: Wiatry. BARAN: I na świerzb! CHAGAL, MAGDA: Czosnek, czosnek! WSZYSCY: Czosnek, czosnek! Na krosty i rozedmę płuc Oraz na pocenie stóp! Czosnek, czosnek! Bezcenny swojski chuch! Czosnek, czosnek! Tak bucha zdrowy duch Bo czosnek sprawi snadnie Co stoi nie opadnie A co zwiędło stanie znów Co zwiędło stanie znów! Czosnek, czosnek! Nasz najwierniejszy druh! Czosnek, czosnek Ten zdrowy swojski chuch Kto był do wczoraj zerem Dziś będzie bohaterem Gdy czosnku pełen brzuch Gdy czosnku pełen brzuch Gdy czosnku pełen brzuch I śmiały wzrok! I piękny chuch! CHAGAL: Pokażę panom izbę! Czosnek, czosnek! Wprowadzi w kiszki ład Czosnek, czosnek! Odejmie wszystkim lat! Komu jeszcze gazy burczą? Kto znów padł ofiarą skurczów? Czosnek brzuch oczyści mu Nie przerywając snu! Wszystko strawi, ulgę sprawi Zawsze doda sił! Czosnek!!

Powered by phpBB © 2001, 2005 phpBB Group
Design by Freestyle XL / Music Lyrics.